Moda i uroda

Najprościej rzecz ujmując, ketterdamska moda nawiązuje do brytyjskiej epoki edwardiańskiej. Filmy kostiumowe z tego okresu, które pomogą wam wczuć się w modowy klimat, odnajdziecie pod tym linkiem.

Klasa robotnicza ubiera się przede wszystkim wygodnie i bez zbędnej ekstrawagancji. Królują ciemne i bure kolory, a także materiały, które mają zapewnić trwałość stroju i wygodę noszącego, co odzwierciedlają zazwyczaj buty, którym daleko do zgrabnego, eleganckiego obuwia kupców. Najbiedniejszych nie stać na wyroby griszów czy sprowadzanie tkanin zza granicy, często zatem opierają się na rodzimych tekstyliach. Mało kogo stać na to, by każdy jego element garderoby był szyty na miarę - ubrania często się odkupuje, przez co ich rozmiar w zasadzie nigdy nie jest dobrze dobrany. Większość mężczyzn i kobiet zachowuje jeden strój lepszej jakości, tylko na specjalne okazje: niedzielną mszę lub inne święta czy uroczystości wysokiej rangi. Pozostałe ubrania służą tak do pracy, jak i poruszania się poza nią. Pracownicy fabryk, cukrowni, stoczni, hut czy rafinerii posiadają specjalne robocze uniformy, za które jednakowoż muszą zapłacić sami. Mężczyźni często noszą nakrycie głowy w postaci kaszkietu.
Kobiece suknie są proste, pozbawione ozdób, sięgające od kostek, po połowę łydki. Sporą popularnością cieszą się również bluzki z jasnych tkanin, ozdobione bufiastymi rękawami - te zwykle są zakładane na specjalne okazje do eleganckich, ciemnych spódnic i wyjściowych kapeluszy. Najbiedniejsze kobiety radzą sobie jak mogą, szyjąc stroje z materiałowych worków po mące. Ubrania te mają wówczas charakterystyczne, rozpoznawalne wzory.
Pracownicy domów wchodzących w skład Rady Kupieckiej, noszą specjalne liberie w kolorze nawiązującym do herbu chlebodawcy, przez co bardzo łatwo przypisać ich konkretnemu miejscu pracy.

Moda męska opiera się na szytych na miarę, doskonale skrojonych garniturach do noszenia na co dzień; preferowanym strojem formalnym, wieczorowym, jest zaś frak. Okryciem wierzchnim może być tzw. long coat, surdut, bądź w miesiącach zimowych - elegancki płaszcz. Preferowanym nakryciem głowy są meloniki, cylindry i fedory, w zależności od okazji i tego, jaki charakter ma reszta stroju. Królują ciemne barwy - wśród kupców zwłaszcza czerń, która jest zarezerwowana tylko dla nich. W klapy marynarek zwykle wpina się broszkę nawiązującą do rodzinnego herbu, po czym można rozpoznać radnych. Popularnym dodatkiem do stroju są laski ze zdobionymi główkami. Kupcy noszą też rękawiczki, a pod marynarką nie może zabraknąć kamizelki.



Moda kobieca: suknie tak dzienne jak i wyjściowe, są zgodnie z modą stosunkowo wąskie, uszyte z dżerseju lub aksamitu, często na sztywnym kloszu. Modne są też nakrycia głowy w postaci kapeluszy, pozbawionych bardzo szerokiego ronda oraz rękawiczki: krótsze w strojach codziennych, dłuższe, bardziej ozdobne, na przyjęcia. Żony kupców ubierają się zazwyczaj w stonowane barwy, młodsze, niezamężne dziewczęta pozwalają sobie na nieco większą ekstrawagancję; tkaniny ich sukni bywają liliowe, jasnoniebieskie i różowe; króluje tiul, jedwabny muślin, szyfon czy krepa shuhańska. Dodatkowe ozdoby sukni to malowane stroiki, nabijane paski, haftowane wzory kwiatowe i ravkańskie koronki. Najbogatsze panie stać na suknie tkane przez griszów, wówczas stanowią one małe dzieła sztuki. Bogaciej zdobione kreacje wybiera się na przyjęcia i bale, natomiast prostsze w kroju i formie na co dzień.

To niejako fuzja dwóch poprzednich klas; bogatsi gangsterzy chętnie naśladują kupców, przywdziewając nawet należną im czerń, jakby chcieli okazać, że nie są w niczym gorsi. Biedniejsi, szeregowi członkowie gangów często jednak wywodzą się z klasy robotniczej i dopóki do ich kieszeni nie wpadnie trochę dodatkowych kruge, których nie wydadzą na hazard, ich pochodzenie przynajmniej dzięki prezencji wydaje się oczywiste.
Stroje często nawiązują do kraju pochodzenia; bywa też, że nagły zastrzyk gotówki powoduje w delikwencie chęć okazania tego światu, co kończy się zwykle strojami niemal jarmarcznymi, z ilością ozdób, która zakrawa na kicz i tandetę. Pod tym względem przodują rajfurki z Baryłki - ociekają biżuterią i natłokiem kolorowych tkanin, z których niejednokrotnie żadna do siebie nie pasuje. Podobne wrażenie można odnieść, gdy przejdzie się ulicami Pokrywki i Baryłki - mnogość kolorów, krojów i błysku biżuterii może porazić.