Medycyna

Dzięki olbrzymiemu wkładowi griszów uzdrowicieli, sporą część chorób da się obecnie wyleczyć, niestety tylko pod warunkiem, że ma się na to pieniądze. Najlepsi uzdrowiciele pracują bowiem dla kupców, a cała reszta mieszkańców Ketterdamu musi zadowolić się zwyczajnymi medykusami - choć i oni nie należą do najtańszych.
Największym zagrożeniem Ketterdamu jest wilgoć i pył węglowy, które przyczyniają się do przewlekłych chorób stawów i chorób płuc, takich jak koklusz czy gruźlica. Nieodłączny lęk przed chorobami zakaźnymi towarzyszący mieszkańcom, jest pokłosiem epidemii ognistej ospy sprzed trzech lat; populacja Ketterdamu spadła w jej trakcie o połowę. Gorączka i szkarłatne wybroczyny, które po czasie rozchodziły się po ciele i przybierały sinoczarny kolor były podstawowymi objawami, bardzo prędko prowadzącymi do śmierci. Do teraz wystąpienie u kogokolwiek gorączki, spotyka się ze spontanicznym wybuchem paniki na małą skalę, mimo, że to przecież dość powszechne, a nieleczone - często prowadzi do śmierci.
Mocno dającą się we znaki chorobą jest również dosyć wstydliwy syfilis, o który nietrudno, zwłaszcza w tańszych lokalach Zachodniej Klepki; kiła zbiera dość duże żniwo, zwłaszcza, że tych których zazwyczaj dotyka absolutnie nie stać na wynajęcie griszaickich uzdrowicieli.
Tych, których nie stać na griszaickie specyfiki lecznicze lub pracę uzdrowiciela, leczy się zazwyczaj ziołowymi medykamentami; ogromną popularnością cieszy się łatwo dostępne i tanie Laudanum - nalewka z opium, która uśmierza ból i leczy ciało; niestety przy tym silnie uzależnia. Do leczenia ran zazwyczaj stosuje się maść z nagietka o specyficznym zapachu i pomarańczowym, odbarwiającym kolorze.
Powszechnie dostępną substancją są też wuftsalts (sole trzeźwiące), pomagające odzyskać przytomność przy zasłabnięciach i omdleniach.

Choroby psychiczne nie są obce mieszkańcom Ketterdamu; zazwyczaj dosyć wygodnie przypisuje się je kobietom - histeria położyła się cieniem na niejednej rodzinie kupieckiej. Chorych odsyła się do asylum poza Ketterdamem, na prowincji, gdzie powietrze jest czystsze, a rekonwalescencja łatwiejsza i przyjemniejsza. Tych których na to nie stać, skazuje się na parszywe życie włóczęgi, zazwyczaj gdzieś w okolicy dzielnicy magazynowej. Zewsząd indziej stadwachta przegania takich delikwentów, bądź jeśli mają wyjątkowego pecha - wysyła do Piekielnych Wrót, gdzie zwykle dosyć szybko dokonują żywota.

Sztuką, która na ten moment jeszcze w Ketterdamie raczkuje, jest protetyka przywieziona z Shu Hanu. Przy pomocy fabrykatorów, uzdrowicieli i ciałobójców istnieje możliwość zastąpienia utraconej kończyny jej zmechanizowaną wersją. Na razie to jednak prototypy, niedostępne do powszechnego użytku, zarezerwowane tylko dla tych, których stać na wynajęcie griszów.

Wynalazki

Rozwój technologiczny w dużej mierze wyznaczają Mistrzowie Małej Nauki - ich osiągnięcia dość mozolnie próbuje się przekuć na powszechny użytek, czyniąc je łatwiej dostępnymi na szeroką skalę.

Przełomem okazało się wykorzystanie lamp gazowych i naftowych - odkąd wprowadzono je do powszechnego użytku, ulice rozświetliły się, a ślepe, ciemne zaułki zostały znacznie ograniczone - w Ketterdamie tylko najdalsze zakątki Baryłki i dzielnicy magazynowej nie noszą znamion najlżejszego światła. Piece opala się węglem, który przyczynia się do zanieczyszczenia powietrza; wraz z niżem atmosferycznym, ciężka mgła pyłu węglowego unosi się smętnie nad miastem, zasilana dodatkowo dymem z rafinerii, stoczni i fabryk.

Rusznikarstwo najsprawniej rozwinęło się w Nowoziemiu - to stamtąd pochodzą najbardziej kunsztowne rewolwery i karabiny, a transporty tychże cieszą się największą popularnością wśród złodziei.

Największym rozwojem technologicznym może poszczycić się Shu Han i Fjerda; ich wykorzystanie griszaickich mocy i wyścig zbrojeń, byle tylko zniwelować różnice dzielące ich od Ravki popłacił. Mówi się, że Shu Han ma w zanadrzu zmechanizowanych żołdaków, a Fjerda śmiercionośne czołgi. Kerch dosyć ostrożnie interesuje się tymi nowościami. W czasach pokoju wydają się bezużyteczne, ale ten nigdy nie trwa wiecznie, nawet jeżeli dotąd jedyna wojna, jaka wstrząsnęła Kerchem, to wojna domowa sprzed dwustu lat.